เทคโนโลยีพัฒนาก้าวหน้าไม่หยุดยั้ง แต่จิตใจผู้คนทั่วโลกกลับตกต่ำจนยากที่จะเยียวยา
ทำให้โลกต้องเผชิญภัยพิบัติ ในขณะที่ฟ้าหลั่งน้ำตาดั่งสายเลือด
ฟ้าสุดปวดร้าวประทาน“วิถีธรรม”ท่ามกลางภัยพิบัติ
นี่คือ พระคุณฟ้า ที่เป็นมากกว่าฟ้า!!
5 ศาสนา หมื่นศาสตร์ พันลัทธิ ต่างได้ทุ่มเทสุด ๆ ทว่ามิอาจสู้รบตบมือกับอำมหิตผิดบาป
ที่ครอบงำทุกมุมโลก ที่ชักนำมหันตภัยใกล้เข้ามา
พระพุทธะ พระโพธิสัตว์ องค์อินทร์ เทพพรหมยมยักษ์ซึ่งนำโดยพระศรีอารียเมตรัย
ต่างก้มกราบพระบาท
สนองโองการฟ้าในยุคท้ายปลายกัปล์เก็บกวาดล้างโลก นำพาพุทธบุตรกลับคืนฟ้าดั่งเดิม
กลับสู่อ้อมอกพระอนุตรธรรมมารดาอีกครั้ง
ฟ้าเปลี่ยนสี ลมเปลี่ยนทิศ โลกเปลี่ยนไป จะมีใครสักกี่คนที่เปลี่ยนตาม
**1**
“อาทิตย์นี้ ลุงให้แค่ 180 บาท”ชายวัย 60 ต้น ๆ ยื่นธนบัตรให้หลานสาวซึ่งเรียนอยู่ชั้นม. 2 โรงเรียนมัธยมขยาดใหญ่มีนักเรียนหลายพันคนอยู่ห่างจากกรุงเทพฯประมาณ 400 กิโลเมตร เป็นค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์ที่โรงเรียน ซึ่งปรกติจ่ายสัปดาห์ละ 200 บาท แต่ถูกตัดออก 20 บาท เพราะน้ำฟ้าผู้เป็นหลานสาวไม่ยอมช่วยทำงานบ้าน ไม่เช็ดถูพื้นติดต่อกันเป็นสัปดาห์ที่ 2 จึงถูกหักเงินลงสัปดาห์ละ 10 บาท
เด็กยุคนี้สอนยาก กลัวคุณครู แต่ไม่กลัวพ่อแม่หรือผู้ปกครอง วัน ๆ เอาแต่ดูโทร.มือถือ จนสายตาเสียต้องตัดแว่นสายตา ดีอยู่หน่อยที่น้ำฟ้าเป็นเด็กฉลาดเรียนรู้เร็วสอบได้ที่ 1 ของห้อง แต่เรื่องงานทางบ้านไม่สนใจเลย แม้แต่เสื้อผ้าของตัวเองก็ต้องให้คุณแม่รีดให้ ทำให้เทียมเทพผู้เป็นลุงต้องสร้างเงื่อนไขเพื่อต่อรองบังคับด้วยการตัดค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์สำหรับไปโรงเรียน อาจเป็นเพราะว่าน้ำฟ้าเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นจึงค่อนข้างดื้อรั้น คุณพ่อของน้ำฟ้าได้กลับคืนสรวงสวรรค์ ในขณะที่น้ำฟ้ายังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล เป็นโชคชะตาหรือฟ้าลิขิตก็มิอาจทราบได้ เทียมเทพชายแปลกหน้าได้ก้าวเข้ามาเกี่ยวข้องกับครอบครัวนี้ นับตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ในวันนั้นน้ำฟ้ายังเรียนอยู่ชั้นป.2 ยังเล็กมาก แต่น่ารักน่าเอ็นดู ไม่คิดเลยว่า พอเริ่มโตหน่อยจะกลายเป็นเด็กดื้อไปได้
เด็กดื้อ หรือว่าเราขาดทักษะในการสอนเด็ก
เด็กดื้อ หรือว่าโลกทุกวันนี้เปลี่ยนไป แต่เรายังเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปี
จะโทษเด็ก หรือจะโทษเทคโนโลยี หรือว่าจะโทษตนเองที่ยังไม่ตื่นแจ้ง?
เทียมเทพครุ่นคิดอย่างหนัก เคยผ่านศึกเหนือเสือใต้มาก็มาก เคยเป็นผู้จัดการธนาคารย้ายไปหลายจังหวัด เชียงราย เพชรบูรณ์ กรุงเทพฯ เคยเป็นนักข่าวท้องถิ่นชีวิตเสี่ยงตายหลายครั้ง สำเร็จการศึกษาปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ เคยบวชพระ 5 พรรษาเพื่อต่ออายุตนเอง ทว่าสมองกลับไม่ทำงานมืดตื้อตีบตันซะงั้น
“ถ้าลุงลืม หนูทวงเงินเองนะ วันศุกร์ หรือเสาร์-อาทิตย์ ก็ได้”เทียมเทพบอกหลานสาว เพราะตนเองมักเป็นคนขี้ลืม ลืมจ่ายค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์ที่โรงเรียนบ่อย ๆ “โอ เค.อาทิตย์นี้ได้ 200 เต็ม เพราะหนูรีดผ้าของตัวเองและช่วยคุณแม่ถูบ้าน” “ขอบคุณ คุณลุงค่ะ”น้ำฟ้ากล่าวเสียงหวานจ๋อยเมื่อได้รับเงินครบ
“ลุงเคยชวนหนูกินเจ แต่หนูก็ยังไม่ยอมกินสักที...ถ้าหนูยอมกินเจเมื่อใด ลุงจะจ่าย *เงินพิเศษ*ให้หนูเก็บไว้เป็นทุนการศึกษา”
“อย่าบังคับหนูได้ไหม ถ้าหนูอยากกิน หนูจะกินเอง”
“แค่ 4 วันเอง ทำไม่ได้เหรอ?”
“ถ้ากินเจอย่างเดียว แต่ไม่เข้าพิธีรับธรรมะ ได้ไหมคะคุณลุง?”เด็กดื้อต่อรอง
“กินแจแล้วรับธรรมะด้วย จะเป็นอะไรที่ฟินสุด ๆ นะหนู”ลุงไม่ยอมลดละ
“พิธีรับธรรมะ เป็นสิทธิพิเศษ อนุญาตเฉพาะผู้มีจิตใจดีงามระดับหนึ่ง ไม่อนุญาตให้ใครก็ได้ที่ไม่มีรากบุญ การยอมกินเจ ก็แสดงว่าเป็นผู้มีจิตใจสูงขึ้นไม่เบียดเบียนเลือดเนื้อของผู้อื่น จึงมีสิทธิเข้าร่วมพิธีรับธรรมะได้...นี่คือ “วิถีธรรม”ที่เปิด 1 จุดชี้ รู้ช่องทางกลับบ้าน เป็น “วิถีธรรม”ที่ฟ้าประทานเป็นกรณีพิเศษ เป็น “วิถีธรรม”ที่ฟ้าประทานท่ามกลางภัยพิบัติ เป็น “วิถีธรรม”จากโลกอนาคต มากับไทม์มะชีน เป็น “วิถีธรรม”จากยุคพระศรีอารียเมตรัย ยุคนั้นบำเพ็ญธรรมไม่ต้องออกบวช แต่บำเพ็ญอยู่ในบ้าน บำเพ็ญทั้งครอบครัว สำเร็จมรรคผลนิพพานทั้งครอบครัว”หยุดพักหายใจก่อนอธิบายต่อ แม้ว่าหลานสาวยังคงทำตาแป๋วสมองว่างเปล่า ทว่าเทียมเทพยังคงพยายามเดินหน้า
“เกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก แต่เกิดมาแล้วพบพระพุทธศาสนากลับยากกว่ามากนัก เกิดมาแล้วได้รับ...วิถีธรรมนี่สิ ถือว่ายากสุด ๆ” เทียมเทพสาธยายยาวเหยียดเป็นขบวนรถไฟ มั่นหมายว่าหลานสาวจะตกล่องปล่องชิ้นยอมรับธรรมะตามที่ตนปรารถนา
“เอาไว้หนูพร้อมเมื่อใด หนูจะบอกคุณลุงนะคะ”
“....!!??....”
อาจเป็นเรื่องธรรมดา ที่เด็กอายุขนาดนี้ คงยังไม่ค่อยเข้าใจ ยังแยกแยะไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร อะไรเป็นคุณ อะไรเป็นโทษ หรือว่าเราสื่อสารกับเด็กยังไม่ดีพอ ยังใช้ถ้อยคำที่ไม่เหมาะกับเด็กในวัยนี้ แต่เราก็เห็นลูก ๆ ของเพื่อนเรามีอายุน้อยกว่านี้ ยังยอมกินเจและรับธรรมะได้
“เด็กพูดไม่รู้เรื่อง หรือว่าเราพูดไม่รู้เรื่องกันแน่...ปัญหาอยู่ตรงไหนหนอ?”เทียมเทพเฝ้าถามตนเอง ทว่าสมองกลับว่างเปล่านิ่งเงียบ
“จะมีใครบ้างไหม ที่ตอบเราได้?”เขาวอนขอผู้คนทั่วโลกที่ตื่นแจ้งแล้ว โปรดชี้แนะผ่านพันทิป
“ใครก็ได้ช่วยหน่อยครับ ถือเสียว่า ช่วยกันประกาศธรรมแทนฟ้า เป็นกุศลเวอร์สุด ๆ ประกาศธรรมแทนฟ้า ขอรับรองว่า ท่านจะไม่โดดเดี่ยวเดียวดาย แต่จะมีพระพุทธะ พระโพธิสัตว์ค้ำจุนหนุนส่ง”เขาพยายามเน้นย้ำให้ผู้คนเห็นความสำคัญของอนุตตรโองการ
เขา คือคนบาป ชีวิตที่ผ่านมาปูทางลงนรกไปแล้วครึ่งค่อนชีวิต แต่ที่ยังมีวันนี้ได้ เพราะพระเมตตาจากฟ้าเบื้องบน ความผิดบาปที่ผ่านมาคือบทเรียนล้ำค่า เงินทองกองสูงเทียมฟ้า ก็มิอาจซื้อหามาได้ ผิดพลาดแล้วรู้ตัวแก้ไขเป็นกำไรชีวิต ผู้ที่ยังไม่เคยทำผิดยังมีโอกาส อย่าประมาทเด็ดขาด รูปหล่อขอบอก!!
เขา คือนักโทษประหาร ที่ออกรบเพื่อไถ่โทษ ไถ่บาป ไถ่ความผิด ยอมตายกลางสนามรบ ยังดีกว่ารอดชีวิตกลับมา แล้วถูกเพชฌฆาตบั่นคอ นี่คือ คนอย่างเขาล่ะ...เทียมเทพ
“น่าเบื่อจัง! ปิดเทอมไม่มีอะไรทำ หนูอยากไปซื้อหนังสือที่ SE-ED คุณลุงว่างไหมคะ พาหนูไปซื้อหนังสือหน่อยค่ะ”
“ได้สิ ลุงว่างอยู่พอดี”
น้ำฟ้าได้ชวนน้องเฟินซึ่งเป็นเพื่อนสนิทร่วมชั้นเรียนไปด้วย น้ำฟ้าสอบได้ที่ 1 แต่น้องเฟินสอบได้ที่ 3 ของห้องซึ่งมีนักเรียนทั้งหมด 45 คน บ้านน้ำฟ้าเป็นตึกชั้นครึ่งทุกห้องติดแอร์ แต่บ้านน้องเฟินเป็นบ้านไม้แบบโบราณใต้ถุนสูงค่อนข้างเก่าและทรุดโทรมมากหลังคาสังกะสีร้อนมากในเวลาเที่ยงวัน วันนั้นเป็นช่วงเทศกาลประเพณีอุ้มพระดำน้ำของจังหวัดเพชรบูรณ์ เมื่อออกจากร้าน SE-ED น้ำฟ้าและน้องเฟินจึงไปเดินชอปปิ้งในงาน เทียมเทพต้องจูงมือเด็กทั้งสองข้ามถนนเพราะรถจากต่างจังหวัดไปเที่ยวงานแน่นขนัดทำให้เพชรบูรณ์จังหวัดเล็ก ๆ รถติดยาวเป็นกิโล เป็นครั้งแรกที่เทียมเทพได้สัมผัสมือเด็กทั้งสองพร้อมกัน มือน้ำฟ้านุ่มนิ่ม แต่มือน้องเฟินหยาบกระด้าง ออกจากงานเทศกาลเทียมเทพแวะส่งน้ำฟ้าก่อนเพราะบ้านอยู่ใกล้กว่าแล้วจึงไปส่งน้องเฟิน ได้พบคุณยายของน้องเฟิน อาชีพทำขนมขาย น้องเฟินเป็นลูกมือช่วยคุณยายทำขนมทุกวัน บางวันช่วงปิดเทอมถ้าว่างก็ไปหารายได้เสริมด้วยการมัดหัวหอมหัวกระเทียมเป็นมัด ๆ ถ้าทำเต็มวันก็จะมีรายได้ 100 บาท
“ช่วงเทศกาลกินเจ เขามีโครงการพิเศษ ให้ผู้กินเจครบ 4 วันเข้าพิธีรับธรรมะได้ ลุงอยากให้หนูและคุณยาย คว้าโอกาสนี้ไว้ เพื่อชีวิตและอนาคตของตัวเอง ชีวิตหนึ่งทำได้เพียงครั้งเดียว”น้องเฟินและคุณยายตั้งใจฟังใคร่ครวญอยู่ครู่ใหญ่มองตากันไปมา แล้วกล่าวตอบเกือบพร้อมกัน
“ตกลงค่ะ”
“สุดยอดไปเลย ทำสำเร็จแล้ว”เทียมเทพตะโกนก้องในใจ ดีใจจนออกนอกหน้า นี่คือเวไนยคู่แรกที่เขาเชิญชวนให้รับวิถีธรรมได้สำเร็จ บำเพ็ญธรรมยุคใหม่ต้องฉุดช่วยตนพร้อมกับคนอื่น ชีวิตที่เคยล้มลุกคลุกคลานย่ำอยู่กับที่มานาน จึงเปลี่ยนไปทันตาเห็น จากที่เคยนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่เคยได้นอนหลับสนิทตลอดคืน เป็นหัวถึงหมอนนอนหลับถึงเช้า เคยลุกขึ้นแล้วหน้ามืด กลับไม่เป็นอะไรร่างกายแข็งแรงกว่าวัยเดียวกัน จึงมั่นใจว่าไม่ช้าไม่นานฐานะความเป็นอยู่จะเริ่มขยับดีขึ้นกว่าเดิม ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ทำเต็มกำลัง ฟ้าก็ประทานให้เต็มที่ ประกาศธรรมแทนฟ้า ฟ้าก็มิอาจดูดาย ทว่าให้การโอบอุ้ม นั่นเอง
น้ำฟ้ากับน้องเฟิน แม้จะเป็นเพื่อนสนิท เด็กเรียนเหมือนกัน แต่ฐานะครอบครัวแตกต่างกัน ความแตกต่างของเด็กทั้งสองไม่เพียงแค่ภายนอก แต่รวมด้านจิตใจด้วย น้ำฟ้าเปรียบเหมือนบัวใต้น้ำตกเป็นเหยื่อหรืออาหารของเต่าและปลา แต่น้องเฟินเปรียบเหมือนบัวเริ่มโผล่พ้นน้ำรอรับแสงอาทิตย์ก็จะบานในไม่ช้า น้ำฟ้ายังต้องท่องเที่ยวกลางทะเลทุกข์อย่างไร้จุดหมายปลายทาง แต่น้องเฟินรู้ช่องทางกลับฟ้าแล้ว เพียงแต่หมั่นเพิ่มพูนบุญบารมีอีกไม่มากก็จะสำเร็จมรรคผลได้เช่นเดียวกับพระอริยเจ้าทั้งหลาย
**2**
“เมื่อวานนั่งสมาธิครบ 3 ชั่วโมงหรือเปล่า”คำแรกที่เทียมเทพพูดกับบัวแก้วซึ่งเป็นคุณแม่ของน้ำฟ้า เทียมเทพเป็นครูฝึกสมาธิให้บัวแก้ว จะว่าเป็นครูก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำ เป็นเพียงแค่ “ร่างทรง”ให้สมเด็จองค์ปฐมบรมครูใช้เป็นทางผ่านสอนกรรมฐาน จากเดิมนั่งสมาธิแบบงู ๆ ปลา ๆ บัวแก้วเคยไปฝึกสมาธิหลายวัดหลายครูแต่ก็ยังไม่ก้าวหน้า จนกระทั้งเทียมเทพได้พาบัวแก้วยกครูกรรมฐานตามแนวทางของหลวงพ่อฤาษีลิงดำต่อสมเด็จองค์ปฐมบรมครู นำพาฝึกฝนอย่างต่อเนื่องจนบัวแก้วเกิดตาทิพย์มองเห็นเลข 3 ตัวหลายครั้ง จึงอาศัยสมาธิเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองได้ ลำพังเงินเดือนรับราชการเดือนละกว่าสามหมื่นแต่มีหนี้สินรุงรังจึงชักหน้าไม่ถึงหลัง เป้าหมายหลักของการทำสมาธิมิใช่ให้เห็นตัวเลข แต่เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา บังเอิญเห็นตัวเลขก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้ ระยะหลังมานี้ นั่งไม่ครบวันละ 3 ชั่วโมง จิตใจไขว้เขวฟังคนโน้นคนนี้วิพากษ์วิจารณ์ทำให้ตาทิพย์ไม่แจ่มใสไม่แม่นยำเหมือนระยะเริ่มแรกที่ทำได้ใหม่ ๆ เทียมเทพจึงต้องเฝ้าประคับประคองให้ฝึกฝนต่อเนื่องทุกวัน
“หัวหน้ากลุ่มคอยกั่นแกล้งจับผิด ผู้อำนวยการก็ถือหางหัวหน้ากลุ่ม ว่าตัวหนูทำงานน้อย ไม่เหมาะกับตำแหน่ง ทั้งที่วัน ๆ แทบไม่มีเวลาหายใจ หัวฟูหน้ามันอั้นฉี่”บัวแก้วระบายความคับแค้นใจแก่เทียมเทพแทบทุกวันหลังเลิกงาน
“เราไม่มีเส้น ไม่มีลูกพี่คอยปกป้อง ทำงานที่ไหนก็มีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเหมือนกันหมด”เทียมเทพปลอบใจ ให้บัวแก้วยอมรับความจริงของโลกปัจจุบัน
“แต่เราก็ยังมีครูบาอาจารย์ที่คอยค้ำจุนหนุนส่ง นั่งสมาธิมาก ๆ บุญกุศลจากสมาธิจะช่วยได้”เทียมเทพฝากความหวังสุดท้าย
“เมื่อคืนหนูฝันว่า ผู้อำนวยการยกถังแก๊สติดไฟพุ่งใส่ตัวหนูเพื่อเผาให้ตัวหนูมอดไหม้ แต่โชคดีที่มีเสาหินขนาดใหญ่บังตัวหนูไว้มิดชิด ผู้อำนวยการมองไม่เห็น”เล่าไปก็ตื่นตระหนกอกสั่นขวัญแขวน
“นั่นคือ พลังจากสมาธิและบารมีครูบาอาจารย์ช่วยปกป้องปัดเป่า”เทียมเทพยืนยันมั่นเหมาะ
“สมาธิเมื่อได้แล้วต้องรักษาไว้ด้วยชีวิต ไม่ใช่ว่าใครก็จะทำได้ บางคนทำตลอดชีวิตยังไม่ได้ก็มี”บัวแก้วได้ฟังถึงกับตาสว่างถึงบางอ้อ หมั่นนั่งสมาธิตัวตรงให้ครบวันละ 3 ชั่วโมง ระหว่างวันก็แผ่เมตตาดับอารมณ์หงุดหงิดง่ายซึ่งเป็นนิสัยฝังแน่นมาเนิ่นนาน จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี ปีนี้เป็นปีที่ 5 ทำให้ผู้บังคับบัญชามองเห็นผลงาน เพื่อนร่วมงานรักใคร่เห็นใจช่วยเหลือ
“ผู้อำนวยการ ขึ้นเงินเดือนให้หนู 3.1 เปอร์เซ็นต์เป็นอันดับหนึ่งของสำนักงานติดต่อกัน 4 ครั้งค่ะ”
“ดีแล้ว รักษาความดีเอาไว้ แผ่เมตตาในที่ทำงานทุกวัน กลับมาบ้านก็ต้องนั่งสมาธิให้ครบ 3 ชั่วโมง”เทียมเทพชี้ให้บัวแก้วเห็นความสำคัญของสมาธิ พลังสมาธินั้นไม่ธรรมดาส่งผลทันตาเห็น ทุกวันนี้บัวแก้วรับเงินเดือน 4 หมื่นกว่าแล้ว
ฟ้า...ที่เป็นมากกว่าฟ้า!!(ปรับปรุงแก้ไข)
ทำให้โลกต้องเผชิญภัยพิบัติ ในขณะที่ฟ้าหลั่งน้ำตาดั่งสายเลือด
ฟ้าสุดปวดร้าวประทาน“วิถีธรรม”ท่ามกลางภัยพิบัติ
นี่คือ พระคุณฟ้า ที่เป็นมากกว่าฟ้า!!
5 ศาสนา หมื่นศาสตร์ พันลัทธิ ต่างได้ทุ่มเทสุด ๆ ทว่ามิอาจสู้รบตบมือกับอำมหิตผิดบาป
ที่ครอบงำทุกมุมโลก ที่ชักนำมหันตภัยใกล้เข้ามา
พระพุทธะ พระโพธิสัตว์ องค์อินทร์ เทพพรหมยมยักษ์ซึ่งนำโดยพระศรีอารียเมตรัย
ต่างก้มกราบพระบาท
สนองโองการฟ้าในยุคท้ายปลายกัปล์เก็บกวาดล้างโลก นำพาพุทธบุตรกลับคืนฟ้าดั่งเดิม
กลับสู่อ้อมอกพระอนุตรธรรมมารดาอีกครั้ง
ฟ้าเปลี่ยนสี ลมเปลี่ยนทิศ โลกเปลี่ยนไป จะมีใครสักกี่คนที่เปลี่ยนตาม
“อาทิตย์นี้ ลุงให้แค่ 180 บาท”ชายวัย 60 ต้น ๆ ยื่นธนบัตรให้หลานสาวซึ่งเรียนอยู่ชั้นม. 2 โรงเรียนมัธยมขยาดใหญ่มีนักเรียนหลายพันคนอยู่ห่างจากกรุงเทพฯประมาณ 400 กิโลเมตร เป็นค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์ที่โรงเรียน ซึ่งปรกติจ่ายสัปดาห์ละ 200 บาท แต่ถูกตัดออก 20 บาท เพราะน้ำฟ้าผู้เป็นหลานสาวไม่ยอมช่วยทำงานบ้าน ไม่เช็ดถูพื้นติดต่อกันเป็นสัปดาห์ที่ 2 จึงถูกหักเงินลงสัปดาห์ละ 10 บาท
เด็กยุคนี้สอนยาก กลัวคุณครู แต่ไม่กลัวพ่อแม่หรือผู้ปกครอง วัน ๆ เอาแต่ดูโทร.มือถือ จนสายตาเสียต้องตัดแว่นสายตา ดีอยู่หน่อยที่น้ำฟ้าเป็นเด็กฉลาดเรียนรู้เร็วสอบได้ที่ 1 ของห้อง แต่เรื่องงานทางบ้านไม่สนใจเลย แม้แต่เสื้อผ้าของตัวเองก็ต้องให้คุณแม่รีดให้ ทำให้เทียมเทพผู้เป็นลุงต้องสร้างเงื่อนไขเพื่อต่อรองบังคับด้วยการตัดค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์สำหรับไปโรงเรียน อาจเป็นเพราะว่าน้ำฟ้าเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นจึงค่อนข้างดื้อรั้น คุณพ่อของน้ำฟ้าได้กลับคืนสรวงสวรรค์ ในขณะที่น้ำฟ้ายังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล เป็นโชคชะตาหรือฟ้าลิขิตก็มิอาจทราบได้ เทียมเทพชายแปลกหน้าได้ก้าวเข้ามาเกี่ยวข้องกับครอบครัวนี้ นับตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ในวันนั้นน้ำฟ้ายังเรียนอยู่ชั้นป.2 ยังเล็กมาก แต่น่ารักน่าเอ็นดู ไม่คิดเลยว่า พอเริ่มโตหน่อยจะกลายเป็นเด็กดื้อไปได้
เด็กดื้อ หรือว่าเราขาดทักษะในการสอนเด็ก
เด็กดื้อ หรือว่าโลกทุกวันนี้เปลี่ยนไป แต่เรายังเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปี
จะโทษเด็ก หรือจะโทษเทคโนโลยี หรือว่าจะโทษตนเองที่ยังไม่ตื่นแจ้ง?
เทียมเทพครุ่นคิดอย่างหนัก เคยผ่านศึกเหนือเสือใต้มาก็มาก เคยเป็นผู้จัดการธนาคารย้ายไปหลายจังหวัด เชียงราย เพชรบูรณ์ กรุงเทพฯ เคยเป็นนักข่าวท้องถิ่นชีวิตเสี่ยงตายหลายครั้ง สำเร็จการศึกษาปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ เคยบวชพระ 5 พรรษาเพื่อต่ออายุตนเอง ทว่าสมองกลับไม่ทำงานมืดตื้อตีบตันซะงั้น
“ถ้าลุงลืม หนูทวงเงินเองนะ วันศุกร์ หรือเสาร์-อาทิตย์ ก็ได้”เทียมเทพบอกหลานสาว เพราะตนเองมักเป็นคนขี้ลืม ลืมจ่ายค่าใช้จ่ายประจำสัปดาห์ที่โรงเรียนบ่อย ๆ “โอ เค.อาทิตย์นี้ได้ 200 เต็ม เพราะหนูรีดผ้าของตัวเองและช่วยคุณแม่ถูบ้าน” “ขอบคุณ คุณลุงค่ะ”น้ำฟ้ากล่าวเสียงหวานจ๋อยเมื่อได้รับเงินครบ
“ลุงเคยชวนหนูกินเจ แต่หนูก็ยังไม่ยอมกินสักที...ถ้าหนูยอมกินเจเมื่อใด ลุงจะจ่าย *เงินพิเศษ*ให้หนูเก็บไว้เป็นทุนการศึกษา”
“อย่าบังคับหนูได้ไหม ถ้าหนูอยากกิน หนูจะกินเอง”
“แค่ 4 วันเอง ทำไม่ได้เหรอ?”
“ถ้ากินเจอย่างเดียว แต่ไม่เข้าพิธีรับธรรมะ ได้ไหมคะคุณลุง?”เด็กดื้อต่อรอง
“กินแจแล้วรับธรรมะด้วย จะเป็นอะไรที่ฟินสุด ๆ นะหนู”ลุงไม่ยอมลดละ
“พิธีรับธรรมะ เป็นสิทธิพิเศษ อนุญาตเฉพาะผู้มีจิตใจดีงามระดับหนึ่ง ไม่อนุญาตให้ใครก็ได้ที่ไม่มีรากบุญ การยอมกินเจ ก็แสดงว่าเป็นผู้มีจิตใจสูงขึ้นไม่เบียดเบียนเลือดเนื้อของผู้อื่น จึงมีสิทธิเข้าร่วมพิธีรับธรรมะได้...นี่คือ “วิถีธรรม”ที่เปิด 1 จุดชี้ รู้ช่องทางกลับบ้าน เป็น “วิถีธรรม”ที่ฟ้าประทานเป็นกรณีพิเศษ เป็น “วิถีธรรม”ที่ฟ้าประทานท่ามกลางภัยพิบัติ เป็น “วิถีธรรม”จากโลกอนาคต มากับไทม์มะชีน เป็น “วิถีธรรม”จากยุคพระศรีอารียเมตรัย ยุคนั้นบำเพ็ญธรรมไม่ต้องออกบวช แต่บำเพ็ญอยู่ในบ้าน บำเพ็ญทั้งครอบครัว สำเร็จมรรคผลนิพพานทั้งครอบครัว”หยุดพักหายใจก่อนอธิบายต่อ แม้ว่าหลานสาวยังคงทำตาแป๋วสมองว่างเปล่า ทว่าเทียมเทพยังคงพยายามเดินหน้า
“เกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก แต่เกิดมาแล้วพบพระพุทธศาสนากลับยากกว่ามากนัก เกิดมาแล้วได้รับ...วิถีธรรมนี่สิ ถือว่ายากสุด ๆ” เทียมเทพสาธยายยาวเหยียดเป็นขบวนรถไฟ มั่นหมายว่าหลานสาวจะตกล่องปล่องชิ้นยอมรับธรรมะตามที่ตนปรารถนา
“เอาไว้หนูพร้อมเมื่อใด หนูจะบอกคุณลุงนะคะ”
“....!!??....”
อาจเป็นเรื่องธรรมดา ที่เด็กอายุขนาดนี้ คงยังไม่ค่อยเข้าใจ ยังแยกแยะไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร อะไรเป็นคุณ อะไรเป็นโทษ หรือว่าเราสื่อสารกับเด็กยังไม่ดีพอ ยังใช้ถ้อยคำที่ไม่เหมาะกับเด็กในวัยนี้ แต่เราก็เห็นลูก ๆ ของเพื่อนเรามีอายุน้อยกว่านี้ ยังยอมกินเจและรับธรรมะได้
“เด็กพูดไม่รู้เรื่อง หรือว่าเราพูดไม่รู้เรื่องกันแน่...ปัญหาอยู่ตรงไหนหนอ?”เทียมเทพเฝ้าถามตนเอง ทว่าสมองกลับว่างเปล่านิ่งเงียบ
“จะมีใครบ้างไหม ที่ตอบเราได้?”เขาวอนขอผู้คนทั่วโลกที่ตื่นแจ้งแล้ว โปรดชี้แนะผ่านพันทิป
“ใครก็ได้ช่วยหน่อยครับ ถือเสียว่า ช่วยกันประกาศธรรมแทนฟ้า เป็นกุศลเวอร์สุด ๆ ประกาศธรรมแทนฟ้า ขอรับรองว่า ท่านจะไม่โดดเดี่ยวเดียวดาย แต่จะมีพระพุทธะ พระโพธิสัตว์ค้ำจุนหนุนส่ง”เขาพยายามเน้นย้ำให้ผู้คนเห็นความสำคัญของอนุตตรโองการ
เขา คือคนบาป ชีวิตที่ผ่านมาปูทางลงนรกไปแล้วครึ่งค่อนชีวิต แต่ที่ยังมีวันนี้ได้ เพราะพระเมตตาจากฟ้าเบื้องบน ความผิดบาปที่ผ่านมาคือบทเรียนล้ำค่า เงินทองกองสูงเทียมฟ้า ก็มิอาจซื้อหามาได้ ผิดพลาดแล้วรู้ตัวแก้ไขเป็นกำไรชีวิต ผู้ที่ยังไม่เคยทำผิดยังมีโอกาส อย่าประมาทเด็ดขาด รูปหล่อขอบอก!!
เขา คือนักโทษประหาร ที่ออกรบเพื่อไถ่โทษ ไถ่บาป ไถ่ความผิด ยอมตายกลางสนามรบ ยังดีกว่ารอดชีวิตกลับมา แล้วถูกเพชฌฆาตบั่นคอ นี่คือ คนอย่างเขาล่ะ...เทียมเทพ
“น่าเบื่อจัง! ปิดเทอมไม่มีอะไรทำ หนูอยากไปซื้อหนังสือที่ SE-ED คุณลุงว่างไหมคะ พาหนูไปซื้อหนังสือหน่อยค่ะ”
“ได้สิ ลุงว่างอยู่พอดี”
น้ำฟ้าได้ชวนน้องเฟินซึ่งเป็นเพื่อนสนิทร่วมชั้นเรียนไปด้วย น้ำฟ้าสอบได้ที่ 1 แต่น้องเฟินสอบได้ที่ 3 ของห้องซึ่งมีนักเรียนทั้งหมด 45 คน บ้านน้ำฟ้าเป็นตึกชั้นครึ่งทุกห้องติดแอร์ แต่บ้านน้องเฟินเป็นบ้านไม้แบบโบราณใต้ถุนสูงค่อนข้างเก่าและทรุดโทรมมากหลังคาสังกะสีร้อนมากในเวลาเที่ยงวัน วันนั้นเป็นช่วงเทศกาลประเพณีอุ้มพระดำน้ำของจังหวัดเพชรบูรณ์ เมื่อออกจากร้าน SE-ED น้ำฟ้าและน้องเฟินจึงไปเดินชอปปิ้งในงาน เทียมเทพต้องจูงมือเด็กทั้งสองข้ามถนนเพราะรถจากต่างจังหวัดไปเที่ยวงานแน่นขนัดทำให้เพชรบูรณ์จังหวัดเล็ก ๆ รถติดยาวเป็นกิโล เป็นครั้งแรกที่เทียมเทพได้สัมผัสมือเด็กทั้งสองพร้อมกัน มือน้ำฟ้านุ่มนิ่ม แต่มือน้องเฟินหยาบกระด้าง ออกจากงานเทศกาลเทียมเทพแวะส่งน้ำฟ้าก่อนเพราะบ้านอยู่ใกล้กว่าแล้วจึงไปส่งน้องเฟิน ได้พบคุณยายของน้องเฟิน อาชีพทำขนมขาย น้องเฟินเป็นลูกมือช่วยคุณยายทำขนมทุกวัน บางวันช่วงปิดเทอมถ้าว่างก็ไปหารายได้เสริมด้วยการมัดหัวหอมหัวกระเทียมเป็นมัด ๆ ถ้าทำเต็มวันก็จะมีรายได้ 100 บาท
“ช่วงเทศกาลกินเจ เขามีโครงการพิเศษ ให้ผู้กินเจครบ 4 วันเข้าพิธีรับธรรมะได้ ลุงอยากให้หนูและคุณยาย คว้าโอกาสนี้ไว้ เพื่อชีวิตและอนาคตของตัวเอง ชีวิตหนึ่งทำได้เพียงครั้งเดียว”น้องเฟินและคุณยายตั้งใจฟังใคร่ครวญอยู่ครู่ใหญ่มองตากันไปมา แล้วกล่าวตอบเกือบพร้อมกัน
“ตกลงค่ะ”
“สุดยอดไปเลย ทำสำเร็จแล้ว”เทียมเทพตะโกนก้องในใจ ดีใจจนออกนอกหน้า นี่คือเวไนยคู่แรกที่เขาเชิญชวนให้รับวิถีธรรมได้สำเร็จ บำเพ็ญธรรมยุคใหม่ต้องฉุดช่วยตนพร้อมกับคนอื่น ชีวิตที่เคยล้มลุกคลุกคลานย่ำอยู่กับที่มานาน จึงเปลี่ยนไปทันตาเห็น จากที่เคยนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่เคยได้นอนหลับสนิทตลอดคืน เป็นหัวถึงหมอนนอนหลับถึงเช้า เคยลุกขึ้นแล้วหน้ามืด กลับไม่เป็นอะไรร่างกายแข็งแรงกว่าวัยเดียวกัน จึงมั่นใจว่าไม่ช้าไม่นานฐานะความเป็นอยู่จะเริ่มขยับดีขึ้นกว่าเดิม ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ทำเต็มกำลัง ฟ้าก็ประทานให้เต็มที่ ประกาศธรรมแทนฟ้า ฟ้าก็มิอาจดูดาย ทว่าให้การโอบอุ้ม นั่นเอง
น้ำฟ้ากับน้องเฟิน แม้จะเป็นเพื่อนสนิท เด็กเรียนเหมือนกัน แต่ฐานะครอบครัวแตกต่างกัน ความแตกต่างของเด็กทั้งสองไม่เพียงแค่ภายนอก แต่รวมด้านจิตใจด้วย น้ำฟ้าเปรียบเหมือนบัวใต้น้ำตกเป็นเหยื่อหรืออาหารของเต่าและปลา แต่น้องเฟินเปรียบเหมือนบัวเริ่มโผล่พ้นน้ำรอรับแสงอาทิตย์ก็จะบานในไม่ช้า น้ำฟ้ายังต้องท่องเที่ยวกลางทะเลทุกข์อย่างไร้จุดหมายปลายทาง แต่น้องเฟินรู้ช่องทางกลับฟ้าแล้ว เพียงแต่หมั่นเพิ่มพูนบุญบารมีอีกไม่มากก็จะสำเร็จมรรคผลได้เช่นเดียวกับพระอริยเจ้าทั้งหลาย
“เมื่อวานนั่งสมาธิครบ 3 ชั่วโมงหรือเปล่า”คำแรกที่เทียมเทพพูดกับบัวแก้วซึ่งเป็นคุณแม่ของน้ำฟ้า เทียมเทพเป็นครูฝึกสมาธิให้บัวแก้ว จะว่าเป็นครูก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำ เป็นเพียงแค่ “ร่างทรง”ให้สมเด็จองค์ปฐมบรมครูใช้เป็นทางผ่านสอนกรรมฐาน จากเดิมนั่งสมาธิแบบงู ๆ ปลา ๆ บัวแก้วเคยไปฝึกสมาธิหลายวัดหลายครูแต่ก็ยังไม่ก้าวหน้า จนกระทั้งเทียมเทพได้พาบัวแก้วยกครูกรรมฐานตามแนวทางของหลวงพ่อฤาษีลิงดำต่อสมเด็จองค์ปฐมบรมครู นำพาฝึกฝนอย่างต่อเนื่องจนบัวแก้วเกิดตาทิพย์มองเห็นเลข 3 ตัวหลายครั้ง จึงอาศัยสมาธิเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองได้ ลำพังเงินเดือนรับราชการเดือนละกว่าสามหมื่นแต่มีหนี้สินรุงรังจึงชักหน้าไม่ถึงหลัง เป้าหมายหลักของการทำสมาธิมิใช่ให้เห็นตัวเลข แต่เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา บังเอิญเห็นตัวเลขก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้ ระยะหลังมานี้ นั่งไม่ครบวันละ 3 ชั่วโมง จิตใจไขว้เขวฟังคนโน้นคนนี้วิพากษ์วิจารณ์ทำให้ตาทิพย์ไม่แจ่มใสไม่แม่นยำเหมือนระยะเริ่มแรกที่ทำได้ใหม่ ๆ เทียมเทพจึงต้องเฝ้าประคับประคองให้ฝึกฝนต่อเนื่องทุกวัน
“หัวหน้ากลุ่มคอยกั่นแกล้งจับผิด ผู้อำนวยการก็ถือหางหัวหน้ากลุ่ม ว่าตัวหนูทำงานน้อย ไม่เหมาะกับตำแหน่ง ทั้งที่วัน ๆ แทบไม่มีเวลาหายใจ หัวฟูหน้ามันอั้นฉี่”บัวแก้วระบายความคับแค้นใจแก่เทียมเทพแทบทุกวันหลังเลิกงาน
“เราไม่มีเส้น ไม่มีลูกพี่คอยปกป้อง ทำงานที่ไหนก็มีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเหมือนกันหมด”เทียมเทพปลอบใจ ให้บัวแก้วยอมรับความจริงของโลกปัจจุบัน
“แต่เราก็ยังมีครูบาอาจารย์ที่คอยค้ำจุนหนุนส่ง นั่งสมาธิมาก ๆ บุญกุศลจากสมาธิจะช่วยได้”เทียมเทพฝากความหวังสุดท้าย
“เมื่อคืนหนูฝันว่า ผู้อำนวยการยกถังแก๊สติดไฟพุ่งใส่ตัวหนูเพื่อเผาให้ตัวหนูมอดไหม้ แต่โชคดีที่มีเสาหินขนาดใหญ่บังตัวหนูไว้มิดชิด ผู้อำนวยการมองไม่เห็น”เล่าไปก็ตื่นตระหนกอกสั่นขวัญแขวน
“นั่นคือ พลังจากสมาธิและบารมีครูบาอาจารย์ช่วยปกป้องปัดเป่า”เทียมเทพยืนยันมั่นเหมาะ
“สมาธิเมื่อได้แล้วต้องรักษาไว้ด้วยชีวิต ไม่ใช่ว่าใครก็จะทำได้ บางคนทำตลอดชีวิตยังไม่ได้ก็มี”บัวแก้วได้ฟังถึงกับตาสว่างถึงบางอ้อ หมั่นนั่งสมาธิตัวตรงให้ครบวันละ 3 ชั่วโมง ระหว่างวันก็แผ่เมตตาดับอารมณ์หงุดหงิดง่ายซึ่งเป็นนิสัยฝังแน่นมาเนิ่นนาน จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี ปีนี้เป็นปีที่ 5 ทำให้ผู้บังคับบัญชามองเห็นผลงาน เพื่อนร่วมงานรักใคร่เห็นใจช่วยเหลือ
“ผู้อำนวยการ ขึ้นเงินเดือนให้หนู 3.1 เปอร์เซ็นต์เป็นอันดับหนึ่งของสำนักงานติดต่อกัน 4 ครั้งค่ะ”
“ดีแล้ว รักษาความดีเอาไว้ แผ่เมตตาในที่ทำงานทุกวัน กลับมาบ้านก็ต้องนั่งสมาธิให้ครบ 3 ชั่วโมง”เทียมเทพชี้ให้บัวแก้วเห็นความสำคัญของสมาธิ พลังสมาธินั้นไม่ธรรมดาส่งผลทันตาเห็น ทุกวันนี้บัวแก้วรับเงินเดือน 4 หมื่นกว่าแล้ว